to instalacja, która była próbą wspólnej interwencji artystki Heleny Wawrzeniuk oraz mieszkańców
w przestrzeń architektoniczną Wildy, której celem było wprowadzenie koloru do pejzażu miejskiego.
Kurator: Helena Wawrzeniuk
Koordynacja: Karolina Wajman, Aleksandra Białek, Lechosław Olszewski
Partnerzy: Zarząd Komunalnych Zasobów Lokalowych
Dofinansowanie: Centrum Inicjatyw Lokalnych
Czasowa instalacja „Wildeckie fatamorgany” to rodzaj artystycznego gestu w przestrzeni publicznej, do którego Helena Wawrzeniuk zaprasiła mieszkańców Wildy. Jej projekt, uwzględniał kontekst miejsca, był efektem współpracy pomiędzy nią, mieszkańcami i instytucjami miejskimi (ZKZL). Różnił się od dobrze znanych i już opatrzonych prób rewitalizowania przestrzeni publicznej przy pomocy murali tym, że kładzie nacisk na zupełnie inne doświadczenia i odwołuje się do bardziej finezyjnego pobudzania zmysłów. Działanie instalacji polegało na przekształcaniu światła dziennego w taki sposób, aby odbite i rozszczepione tworzyło na przeciwległej fasadzie budynku kolorowy obraz, zmieniający się wraz z przemieszczaniem się słońca po niebie oraz warunkami atmosferycznymi. Kształt tej „świetlnej mozaiki” nie jest więc niezmienny i na zawsze określony, co czyniło samą instalację oraz wykorzystywaną przestrzeń bardziej interesującą i atrakcyjną. Projekt został realizowany w lipcu i sierpniu. Składał się z kilku aktywności: spaceru z mieszkańcami, wizji lokalnej potencjalnych miejsc prezentacji instalacji, warsztatów z mieszkańcami oraz wernisażu połączonego ze spotkaniem z artystką.
Warsztaty przeznaczone były dla szerokiego grona odbiorców: dla dzieci, młodzieży, dorosłych i seniorów. Pierwsze spotkanie skupione było na stworzeniu koncepcji wspólnej instalacji, na rozważaniach na temat światła, przestrzeni, która nas otacza oraz miejsca. Drugi warsztat był okazją do stworzenia instalacji, która rozświetlała elewację starej kamienicy przy ulicy Langiewicza przez całą jesień.
